Belgrado, Novi Sad & Nis: een week in Servië

In 2019 ben ik al wel eens eerder in Servië geweest. Ik was toen een paar dagen in Belgrado midden in de winter en ik vond er echt niets aan. Lange tijd heb ik zelfs geroepen dat het mijn minst favoriete stad in Europa was. Toch wilde ik nog wel eens kijken of mijn mening nu misschien veranderd is en of het misschien een stad is die je gewoon beter kunt bezoeken in de zomer. Daarnaast wilde ik toch wel graag meer van het land zien. Nadat ik, tegen mijn verwachting in, zonder problemen het land ingekomen was, stopte ik eerst in Belgrado. Ook bezocht ik Nis in het zuiden van het land en Novi Sad in het noorden. Als je benieuwd bent of mijn mening daadwerkelijk veranderd is, lees dan vooral verder.

Belgrado

Aankomst

’s Avonds laat kwam ik aan in Belgrado vanuit Montenegro. Het nieuwe treinstation ligt een eindje uit het centrum. Er rijden gewoon bussen, maar na twaalf uur in de trein zitten, vond ik het een beter idee om te gaan lopen. In een uurtje liep ik naar mijn hostel. Het hostel waar ik verblijf, was een aanrader van verschillende mensen. Het is een heel sociaal hostel, waar iedere avond activiteiten georganiseerd worden. Toen ik aan kwam, was er een cocktailavond aan de gang. Ik besloot dit even over te slaan en meteen te gaan slapen.

Het centrum

De volgende dag besloot ik om het centrum te gaan ontdekken. Tijdens mijn wandeling van het station naar het hostel merkte ik al dat ik helemaal niets herkende van mijn vorige bezoek. Daarom was ik benieuwd of ik in het centrum wel iets zou herkennen. In het centrum bezocht ik wat kerken, liep door de hoofdstraat en liep een stukje langs het water. Ik merkte dat ik vrij weinig herkende. Ik wist dat er ergens een plein was dat heel chaotisch was en waar allemaal bussen vandaan vertrokken. Dat plein herkende ik totaal niet meer terug. Toen was het echt een centraal verkeerspunt, terwijl het nu allemaal voetgangersgebied is en er een soort park van gemaakt is. Ik heb het idee dat de stad ontzettend veranderd is in de laatste paar jaar. Er werd ook nog ontzettend veel gebouwd overal, waaronder dus bij het treinstation dat pas net geopend is.

Na mijn wandeling liep ik terug naar het hostel en belde ik even met een vriendin van thuis. Vervolgens heb ik wat gegeten in het hostel en raakte toen aan de praat met wat mensen. Tot mijn verbazing kwamen er ineens twee mensen binnen lopen die in dezelfde kamer als ik verbleven in het begin van mijn week in Kotor. Na even bijgepraat te hebben en nog wat andere mensen ontmoet te hebben besloten we even de stad in te gaan. Dat werd natuurlijk allemaal een stuk later dan de bedoeling was, maar het was wel gezellig.

Fort van Belgrado & Skaderlija

De volgende dag besloot ik ’s ochtends even in het hostel te chillen. Ik had was reisplanning te doen en dit leek me daar een goed moment voor. Ik was namelijk onderweg naar Roemenië en er bleek totaal geen openbaar vervoer tussen Servië en Roemenië te gaan. Heel onhandig. Nadat ik een onsuccesvolle poging gedaan had om uit te zoeken hoe ik dan in Roemenië moest komen, besloot ik om toch nog even de stad verder te (her)ontdekken.

Mijn eerste stop was het fort van Belgrado. Dit is enorm groot en een van de weinige dingen die ik me nog echt goed herinner van de vorige keer dat ik in Belgrado was. Hier herkende ik ook een uitzichtpunt waar ik toentertijd een foto gemaakt heb. Daar kun je echt het verschil zien in hoeveel er veranderd is. Er is veel bijgebouwd, gemoderniseerd, maar er is ook een stuk meer groen toegevoegd. Om het fort heen is een groot park, waar ik een tijdje heb rondgelopen. Het was nog steeds erg warm, dus ik was blij dat ik in de schaduw kon lopen.

Na het fort liep ik richting de Marcuskerk. Deze kerk ligt niet echt in de buurt van iets, maar het was het zeker waard om er iets voor om te lopen. Ik vond de kerk erg mooi. Daarna liep ik naar de wijk Skadarlija. Dit is de Boheemse wijk van Belgrado. Het ziet er heel anders uit dan het centrum. Er zitten vooral bars en restaurants, dus dit gedeelte van de stad is vooral ’s avonds leuk. Toen ik er overdag was, vond ik er niet zoveel aan.

Pubcrawl

Vervolgens ben ik teruggelopen naar het hostel om even wat te eten, voordat ik ’s avonds met het halve hostel een pubcrawl ging doen. We liepen met zijn allen naar het begin van de pubcrawl. Dit was best een eindje lopen en de bar was moeilijk te vinden. Toen we het eenmaal gevonden hadden, was het wel een leuke bar. Het was namelijk een soort dakterras op een verlaten gebouw. Hier deden we wat spelletjes en gingen toen naar een aantal andere bars. Er waren ook een aantal Nederlanders, dus dat was ook wel grappig.

De avond eindigde in een club, waar we toevallig de vorige avond ook al beland waren. Toen we het hier wel gezien hadden, gingen we nog ergens een broodje halen. Hier ging de avond voor mij de verkeerde kant op. Er bleek namelijk pesto op mijn broodje te zitten, dus dat eindigde met een allergische reactie. Gelukkig geen ernstige, dus geen ziekenhuis bezoek, maar het was niet echt een prettige ervaring.

National Museum en chilldagje

De volgende dag was niet heel interessant, aangezien ik bijna de hele dag in de gemeenschappelijke ruimte van het hostel heb gechilld. Wel ben ik nog met wat mensen naar het nationaal museum geweest. Dit vond ik niet heel interessant, maar wel prima om gezien te hebben. We sloten de middag af met een ijskoffie ergens op een terras. ’s Avonds ben ik nog wat gaan drinken met de mensen die ik in Kotor had ontmoet. Zij gingen namelijk de volgende dag weg. Ik besloot het deze avond niet te laat te maken, want de komende dagen zagen er vrij druk uit.

Zemun

Ik was dus vandaag vroeg op om mijn drukke dagprogramma uit te voeren. Mijn dag begon met een lange wandeling naar Zemun. Dit is een oud vissersdorpje, dat nu aan de stad vast zit. Je kunt hier ook met de bus of de trein heen. Dit is wel wat sneller, maar een groot gedeelte van de wandeling was door een park langs het water. Daarom besloot ik te gaan lopen. Dit was iets meer dan een uur lopen. Gelukkig was het een beetje afgekoeld (lees: 30 graden in plaats van 37) en was er schaduw in het park. Eenmaal in Zemun heb ik daar even rondgelopen. Het voelt echt nog aan als een apart dorpje met allemaal gekleurde huisjes en een dorpspleintje. Ik ben ook naar de kerk gelopen. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht op de rivier en een deel van het centrum.

Vervolgens besloot ik terug te lopen naar het centrum. Ik wilde eigenlijk met de bus terug, maar ik kon niet de juiste bus vinden. Ik had eigenlijk bedacht om nog naar de St. Sava tempel te lopen, maar ik vond dat ik wel genoeg gelopen had vandaag. Daarom ging ik terug naar het hostel en deed ik een poging om verder uit te zoeken hoe ik in Roemenië moest komen. ’s Avonds ging ik met wat mensen van het hostel naar een brouwerij op een voormalig industriegebied, waar ze nu allemaal horecagelegenheden gemaakt hebben. We hebben hier wat gedronken en hebben de zonsondergang gekeken. Dit was heel gezellig.

Niš

De volgende dag stond ik weer op tijd op, want ik had nog een drukke dag. Ik had eigenlijk bedacht om een paar dagen in Niš te verblijven en een paar dagen in Novi Sad te verblijven, maar doordat ik uiteindelijk een manier gevonden had om naar Roemenië te komen die alleen vanuit Belgrado mogelijk was, besloot ik om deze steden als dagtrips te doen.

Vandaag bezocht ik Niš. Niš is de derde stad van Servië. Deze stad ligt in het zuiden van Servië en is een van de oudste steden in de Balkan. Er gaat hier geen trein heen, dus ik nam de bus. Het was een heel vroege start, omdat het toch drie uur heen en drie uur terug rijden is. Eenmaal aangekomen in Niš liep ik richting het centrum. Het centrum van Niš bestaat eigenlijk maar uit een paar straten, dus daar was ik vrij snel doorheen. Ik besloot een tijdje bij een koffietentje gaan zitten. Niš is nog een stuk minder opgeknapt dan Belgrado. Je ziet hier de invloed van het communisme een stuk meer terug: veel flats en grijze gebouwen. In het centrum zijn de meeste gebouwen wel gerestaureerd. De combinatie hiervan vond ik eigenlijk juist wel leuk.

Later op de middag liep ik richting het fort. Van dit fort is niet veel over, maar de kasteelmuren zijn wel hersteld. Binnen de kasteelmuren is een groot park gemaakt, waar je allerlei ruïnes kunt zien van het originele fort. Een aantal van deze ruïnes, zoals die van de moskee, vond ik erg mooi. Andere ruïnes waren eigenlijk een berg stenen, wat ik wat minder interessant vond. Wel heb ik nog even in het park rondgelopen en daarna ben ik richting de bus gegaan. Na een busreisje van drie uur terug was ik weer terug in Belgrado.

Novi Sad en Tempel van de Heilige Sava

Tempel van de Heilige Sava

Vandaag stond Novi Sad op te planning. Ik begon de dag met waar ik gisteren niet aan toegekomen was. Eerst liep ik langs een aantal gebouwen die tijdens de oorlog in oud-Joegoslavië gebombardeerd zijn door de NAVO. Deze gebouwen zijn nooit gerestaureerd met het idee om de bevolking eraan te herinneren waarom ze nooit bij de NAVO willen. Je kunt deze gebouwen niet in, maar het was wel bijzonder om gezien te hebben, ook alleen vanaf de buitenkant.

Daarna liep ik door naar de Tempel van de Heilige Sava. Dit is een vrij nieuwe orthodoxe kerk. Als ik me het goed herinner, is het de grootste orthodoxe kerk van Europa. Dit kon ik me van de vorige keer nog wel herinneren en hier was ik toen ook al erg van onder de indruk. Dat was nu ook het geval. Voor mij is de Tempel van de Heilige Sava wat ik eigenlijk verwacht had van de bekende kerk in Sofia (die ik heel erg vond tegenvallen, voornamelijk van de binnenkant). Het is echt mega groot en zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant prachtige gedecoreerd.

Novi Sad

Nadat ik hier een tijdje had rondgelopen, was het tijd om mijn weg te vervolgen naar het station. Dit was nog een stukje lopen, maar dit was verder prima te doen. Ik kocht een ticket voor de trein. Dat was even een uitdaging, want ik kon de ticketverkoop niet vinden. Het bleek dat ik hier voorbij gelopen was toen ik naar binnenliep en dit niet gezien heb. De ticketbalie was namelijk letterlijk naast de deur waar ik naar binnengelopen was. Toen ik eindelijk mijn ticket had, ging ik op zoek naar de trein. Deze treinen zijn heel modern en doen niets onder ten opzichte van Nederlandse treinen. Binnen een half uurtje stond ik op het centraal station van Novi Sad. Voor treinen in dit deel van Europa is dat een hele prestatie. Na alle bussen, bijna uit elkaar vallende treinen en vertragingen was dit wel even welkom.

Novi Sad is de tweede stad van Servië. Het doet een stuk meer Oostenrijks aan, wat wel klopt, want het ligt dichtbij de grens met Hongarije. De stad heeft een gezellig, levendig centrum met allemaal gekleurde huisjes. Het heeft wel iets weg van Bratislava. Ik liep rond in het centrum en besloot daarna door te lopen naar het kasteel. Net als Belgrado en Niš heeft Novi Sad een fort vlakbij het centrum. Dit fort zelf vond ik niet heel interessant, maar het uitzicht vanaf de bovenkant is wel mooi. Je hebt hier uitzicht op de stad en de rivier. Het is eigenlijk een soort mini versie van het fort in Belgrado. Na het fort had ik het wel gezien en liep ik terug naar het station. Dit is overigens het station dat een paar maanden geleden is ingestort en een van de aanleidingen waarom er nu protesten zijn in Servië.

Wat nu?

Met Novi Sad kwam er een einde aan mijn week in Servië. Ik kan concluderen dat mijn mening over Belgrado compleet veranderd is. Het is nog steeds niet mijn favoriete stad, maar het is ook zeker niet meer mijn minst favoriete plek in Europa. Die eer is weggelegd voor Podgorica. Het helpt wel echt dat het zomer was en het mooi weer was. Dat maakte de stad een stuk levendiger en minder grauw. Het is geen stad met veel must see bezienswaardigheden, maar de sfeer die er hangt, maakt het wel het bezoeken waard. Na een week had ik het wel gezien en was het tijd voor mijn volgende bestemming: Timișoara in Roemenië. Daarover kun je meer lezen in de volgende blog.

note: ik loop heel erg achter met het schrijven van mijn blogs. Deze blog gaat over de zomer van 2024.