Ulcinj, Shkodër & Boekarest: een week vol herhaling

Een wat minder interessante update deze keer. Na een paar intense weken gevuld met allerlei nieuwe bestemmingen, zoals Moldavië, Transnistrië en Transsylvanië, besloot ik dat het tijd was om even uit te rusten. Ik vond een goedkoop vliegticket van Boekarest naar Tirana en reisde vanuit daar naar Shkodër, een van mijn favoriete steden in de Balkan en het strand in Ulcinj. Daarna vloog ik terug naar Boekarest, waar ik ook al eens geweest was en nog een aantal dagen verbleef. Een week vol herhaling dus. Lees hieronder verder hoe dat er uitzag.

Chisinau naar Boekarest

Vanuit Chisinau wilde ik eigenlijk de nachttrein nemen naar Boekarest. De timing hiervan was alleen ontzettend onhandig, waardoor dit uiteindelijk niet lukte. Dit vond (en vind) ik jammer. De trein is namelijk de laatste nachttrein uit de Sovjettijd in Europa. Maar goed, je kunt niet altijd zes gooien. Ik moest dus even genoegen nemen met een Flixbus. Gelukkig is de bus wel een stuk sneller dan de trein. ’s Ochtends vertrok ik uit Chisinau. De bus was niet vol, dus ik had twee stoelen voor mezelf. Ruim voordat we eigenlijk aan zouden komen bij de grens waren we al door de Moldavische kant van de grenscontrole heen. Helaas begon het toen allemaal tegen te zitten. Aan de Roemeense kant hebben we 2,5 uur moeten wachten, omdat alle bagage gecheckt werd. Mij werd verteld dat de grenscontroles strenger zijn vanwege de vele vluchtelingen die vanuit Oekraïne via Moldavië naar Roemenië willen.

Boekarest naar Shkodër via Tirana

Vertraging is natuurlijk altijd vervelend, maar vandaag kon ik het al helemaal niet waarderen. Ik had namelijk ’s avonds een vlucht naar Albanië die ik moest halen. Gelukkig haalden we in Roemenië wat tijd in en kwamen we uiteindelijk maar een uurtje later op het vliegveld van Boekarest aan. Het hielp sowieso al enorm dat de bus direct naar het vliegveld reed. Toen ik eenmaal door de douane heen was, bleek dat ook mijn vlucht helaas vertraagd was. Wel kreeg ik een upgrade naar een stoel bij de nooduitgang en had ik die rij ook nog eens helemaal voor mezelf. Toch nog iets positiefs.

Het duurde dus even, maar met 1,5 uur vertraging kwam ik toch nog in Tirana aan. Ik had mijn hostel een berichtje gestuurd over dat ik later zou zijn en ik kreeg te horen dat ik niet meer kon inchecken na middernacht. Ik besloot toen maar de nacht door te brengen op het vliegveld. Na een, niet zo onverwachte, slechte nacht slaap, nam ik de bus naar Shkodër, waar ik een paar dagen bij kon komen van deze reis.

Shkodër

Shkodër is een stad in het noorden van Albanië en was een van de eerste bestemmingen van mijn Balkanreis in mei. Toen maakte ik vanaf hier een uitstapje naar de bergen. De stad zelf is echter ook gezellig en deze keer besloot ik wat meer tijd in de stad zelf door te brengen. Ik leerde een leuke groep mensen kennen, met wie ik deels verder reisde (en waarvan ik één iemand later onverwacht veel later nog eens tegenkom). Heel veel nieuwe dingen heb ik eigenlijk niet gezien. Ik heb vooral door de stad gelopen, gegeten en spelletjes gedaan in het hostel. Het was een hele chille vibe, precies waar ik naar op zoek was. Shkodër is wat dat betreft een ideale plek; het is een relaxte stad die ’s avonds tot leven komt.

Ulcinj

Met een deel van de groep die ik in Shkodër had leren kennen, reisde ik verder naar Montenegro. We verbleven met z’n allen in Pirate backpackers in Ulcinj, waar ik ook al eens geweest was. Ik had het toen niet helemaal naar mijn zin gehad, maar ik had het idee dat de timing niet helemaal goed was en ik op een ander moment wel leuk gehad zou hebben. Omdat ik ook graag een paar dagen aan het strand wilde doorbrengen, leek dit me het ideale moment om Ulcinj nog een kans te geven. De reis van Shkodër naar Ulcinj is normaalgesproken heel makkelijk. Helaas kwam ons busje niet opdagen en moesten we tot 15.00 wachten op de volgende bus. Ook dit was weer een heel gedoe en uiteindelijk zijn we per ongeluk in de verkeerde bus gestapt. Gelukkig ging deze bus ook gewoon naar Ulcinj en daar ging het om.

De rest van de dag was ook niet heel succesvol. Het bleef namelijk maar regenen. Niet echt ideaal als je naar een strandbestemming gaat. De sfeer in het hostel was er niet minder door. De hosteleigenaar van Pirates doet er alles aan om het zo leuk mogelijk te maken, ondanks de omstandigheden. Hij bestelde eten voor het hele hostel dat we met z’n allen in de gemeenschappelijke ruimte hebben opgegeten. Met wat muziek erbij was dit eigenlijk een heel gezellige avond.

Old town

De volgende dag leek het weer iets opgeklaard. Het was nog steeds niet geweldig, maar we konden in ieder geval even naar buiten. Samen met iemand van het hostel ben ik naar het oude centrum van Ulcinj gelopen. Hier was ik de vorige keer niet geweest. Het is niet heel bijzonder in vergelijking met de oude centra van andere stadjes in Montenegro, maar toch leuk om gezien te hebben. ’s Avonds begon het weer te stormen, waardoor de zonsondergang tour, die het hostel elke dag organiseert, niet doorging. In plaats daarvan besloten we een filmavond in het hostel te houden. Tijdens het reizen heb je hier weinig tijd voor, dus dit was ook wel eens leuk voor de afwisseling.

Liman II strand, Crystal beach en Kino

De zon was eindelijk wedergekeerd. We besloten daar meteen gebruik van te maken en gingen een dagje naar het strand. We gingen naar Liman II, een rustig strand waar ik de vorige keer niet geweest was. Hier hebben we de hele dag doorgebracht: een beetje zwemmen, zonnen en toen was het tijd om terug te gaan naar het hostel. Vandaag ging de zonsondergangstour namelijk wel door. We gingen naar Crystal Beach. Ik was hier de vorige keer wel geweest. Het is een mooi strand met recht voor de kust een eilandje, wat zorgt voor een prachtige zonsondergang. Met een groep van het hostel keken we de zonsondergang. ’s Avonds gingen we met z’n allen eten en daarna naar de enige bar van Ulcinj, een goede afsluiting van de dag. Ik kreeg mijn stranddagje, waarvoor ik hier was, en heb allemaal leuke mensen ontmoet. Al met al een heel geslaagde dag.

Nog een rustig dagje en feest in het hostel

De volgende en laatste dag deed ik rustig aan. Ik chillde in het hostel en speelde wat kaartspelletjes met mensen die ook een rustig dagje hadden. ’s Avonds ging ik mee met de zonsondergang tour, deze keer naar Long Beach. Dit is het enige zandstrand en langste strand in Montenegro. Hier was ik de vorige keer ook al geweest, maar ik vond het toch leuk om mee te gaan. De zonsondergang was door de wolken helaas niet te zien en er stond eigenlijk te veel wind om lekker op het strand te kunnen zitten, maar goed het was voor de rest wel gezellig.

’s Avonds ging ik wat eten met een aantal mensen en later op de avond werd er aangekondigd dat er een feest met een DJ in het hostel was. Een van de hostel gasten had al zijn DJ-apparatuur meegenomen en besloot deze vandaag te gebruiken om een feestje in het hostel te geven. Dit was ontzettend leuk. Het voelde niet als een feest in een hostel, maar meer als een huisfeest. Het hostel voelt sowieso aan als een groot huis en tel daarbij op dat iedereen in het hostel elkaar kent. Het was een heel gezellig feest dat we hebben afgesloten in de enige bar van Ulcinj. Voor mij was dit een heel succesvolle laatste dag.

En de hele reis weer terug

Na een ontbijtje was het tijd om terug te reizen naar het vliegveld van Tirana. Mijn vlucht was dezelfde avond, dus ik had een hele reis voor de boeg. Ik vertrok van het hostel naar Shkodër, wat een stuk soepeler verliep dan de heenweg. Ik kon in Shkodër zo de bus naar Tirana instappen, dus dat zat ook mee. In Tirana moest ik van het busstation een bus naar het centrum nemen en vanaf daar een stukje lopen naar de bus die me naar het vliegveld bracht. Een nette 2,5 uur voor mijn vlucht was ik op het vliegveld in Tirana. Ook op deze vlucht werd ik naar de rij bij de nooduitgang verplaatst die ik weer helemaal voor mezelf was. Zo kon ik in ieder geval even een paar uur slapen.

Boekarest

En toen was ik terug in Boekarest, een stad die ik tijdens een stedentrip al gezien had. Ik had daarom niet echt bezienswaardigheden die ik nog wilde zien. Ik heb in Boekarest vooral in cafeetjes gezeten om een hoop achterstallige administratie bij te werken. De stad zelf is niet mijn favoriet en ik ben van mening dat Roemenië leukere steden heeft, zoals Braşov en Timişoara. Op de laatste avond werd mijn hostel ineens wat levendiger en ben ik nog wat gaan drinken en karaoke gaan doen met wat mensen uit het hostel. Dit liep helemaal uit de hand, waardoor ik uiteindelijk pas rond 6 uur ’s ochtends terug in het hostel was. Hierdoor ben ik door mijn wekker heen geslapen en miste ik bijna mijn vlucht de volgende ochtend. Gelukkig heb ik het allemaal net aan weten te halen en kon ik toch nog gewoon naar Spanje vertrekken.

Daarmee komt er na tien landen (oké, technisch gezien niet allemaal in de Balkan) en een heleboel leuke herinneringen een einde aan het Balkangedeelte van mijn reis. Ik zal vast nog eens terugkomen in deze regio, maar voor nu op naar een nieuw avontuur: Spanje en Portugal.